باران و لثه هایش

 بارانم لثه هایش خیلی می خارد برای همین خیار را به لثه هایش می مالد تا کمی ارام گیرد.

پی نوشت

مادر باران از تمام عزیزان و دوستان که با یاداشتهای محبت امیز خود به بارانم لطف دارند کمال تشکر وامتنان را دارد.

فرشته ای در خواب

شما می دانید فرشته های خوابیده به چه فکر می کنند ؟

بچه که بودم ، مامان می گفت نوزادها توی خواب با فرشته ها صحبت می کنند . دیده اید گاهی بچه ها در خواب بغض می کنند یا می خندند ؟! آن وقتها از مامان که سئوال می کردم می گفت داره با فرشته اش صحبت می کنه ! وقتهایی هست که فرشته به نی نی میگه مامانت دیگه نیست و تنهات گذاشته ، اونم بغض می کنه و لب می چینه ! اما وقتی باهاش می خنده و شوخی میکنه ، نی نی توی خواب می خنده !

حالا به نظرتون وقتهایی مثل الان که باران من اینقدر راحت و آروم خوابیده ، خواب چی می بینه ؟

باران ونیایش

نیایش

با کمی تعجب میگوید کمی تپل نشده است؟ بعد گفت زن دایی : باران را میشه بزارین رو پاهام .زن دایی خیلی سنگینه پاهام درد گرفت میشه بردارین . کاش میشد باران مال من بود , من مامانش بودم.      

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

بازباران چون همیشه

 نمنمک بر روی شیشه

 مینویسه تا بدونی

,مهربونیت پاک نمیشه!

باران عشق

بارانم هفته پیش عمه جونش را دید وکلی ذوق کرد

دعای باران چرا؟

 دعای عشق بخوان این روزها

 دلها تشنه ترند تا زمین ها.

 خدایا کمی عشق بباران...

و آغازی به نام باران

تازه رسیده ام . روی ایوان خانه پدری نشسته ام و از دیدن گلها و درختان سرسبز باغچه لذت می برم . باد می وزد و موهای آشفته ام را آشفته تر می سازد . پدر قران می خواند . مادرم با من به آرامی سخن می گوید . تلفن زنگ می زند و من با دوستم در حال صحبت هستم که .... باران در آغوش مادرش به ما می پیوندد . نمی دانم چگونه با دو سه کلمه تلفن را جمع و جور می کنم و گوشی را به مادرم می سپارم . آنگاه سر از پا نشناخته به سمت همسر برادرم می روم و باران را از او می قاپم !

خداااااااااای من !!!! باران من چقدر بزرگ شده ! سه ماه بیشتر است او را ندیده ام و حالا .... انصاف بدهید . کودک چهار ماهه چقدر با نوزاد یک ماهه متفاوت است ؟ دلم برایش غش می رود . آنقدر او را می بوسم و می بویم و با او بازی می کنم که گریه اش را در می آورم ! بارانم با من غریبگی می کند ! با تنها عمه اش ...  حق دارد . مگر چقدر مرا دیده ؟ اما .... به ساعتی نمی رسد که با هم حسابی دوست شده ایم . برایم حرف می زند و می خندد و من با هر کارش کلی قربان صدقه اش می روم ...

یادش بخیر . 14 اسفند که به دنیا آمد و مادرش خبر را به من داد , آنقدر ذوق کردم و جیغ زدم که همه دوستان مجازی ام هم متوجه شدند , حقیقی ها که جای خود ...
و عید که ... ( بگذارید کم کم ماجراها را بیان کنم ... فعلا تا همین حد بس است . )

پی نوشت :
تصمیم گرفته ایم , من و برادرم مهدی ( پدر باران ) و محمد ( عموی باران ) با هم ستونهای این خانه را به نام باران بنا کنیم . امید که در توانمان باشد ادامه این مسیر . پس با توکل به خداوند و بارش مداوم باران مهربانیش شروع می کنیم .

عمه نرگس